Antara kegemaran Ketua Pembangkang, Anwar Ibrahim ialah bersumpah.
Disamping kegemaran-kegemaran yang lain, beliau nampaknya berkecenderungan untuk bersumpah.
Pada ceramah-ceramah politik di seluruh pelusuk negara samada semasa kempen pilihan raya kecil atau pilihan raya peringkat negeri mahu pun ketika bertemu rakyat di kampung dan desa, Anwar suka bersumpah.
Contoh kalimat sumpah yang paling digemarinya ialah, "Wallahi (Demi Allah!) Satu sen duit rakyat pun saya tidak ambil."
Atau satu lagi sumpah kesukaannya, "Demi Allah! Satu inci tanah pun saya tidak curi" atau pun sumpah yang ini, "Demi Allah! Satu saham pun saya tidak ambil."
Seseorang bersumpah dalam situasi yang berbeza.
Ada yang bersumpah untuk membuktikan ia berada di pihak yang benar atau pun untuk menunjukkan bahawa ia tidak melakukan sesuatu kesalahan yang didakwa ke atas dirinya.
Ada juga sumpah yang bersifat peribadi untuk melakukan sesuatu apabila sesuatu hajat telah dicapai dan dimakbulkan Tuhan.
Dalam hal ini, Anwar bersumpah untuk menunjukkan dirinyya amat bersih daripada segala kekotoran peribadi, moral dan akhlak.'
Anwar mahu meletakkan dirinya sebagai seorang yang bersih dari segala rasuah, menonjolkan sosok peribadi mulia sebagai seorang Muslim yang bertaqwa serta pemimpin yang mempunyai kredibiliti.
Mungkin kerana terlalu banyak dakwaan kepincangan peribadi, penyelewengan serta penyalahgunaan kuasa ketika menjawat posisi sebagai Timbalan Perdana Menteri satu ketika dahulu, terfikir Anwar untuk bersumpah bagi membersihkan dirinya.
Walau bagaimana pun, satu perkara pelik dan ajaib timbul apabila Anwar marah tidak terhingga serta enggan bersumpah ketika ia dikaitkan dengan dakwaan liwat oleh bekas pembantu peribadinya, Saiful Bukhari Azlan.
Mengapa Anwar mengambil sikap talam dua muka apabila pada satu sisi lidah beliau amat mudah sekali bersumpah di hadapan masyarakat kampung dan rakyat jelata.
Tetapi Anwar kelu dan bisu apabila diminta bersumpah bahawa beliau tidak meliwat Saiful.
No comments:
Post a Comment